Stompetoren-Oost

Voor deze nieuwbouwwijk streefden we naar een dorps karakter, een streekgebonden architectuur.

De Schermer is de laatste grote droogmakerij uit de zeventiende eeuw. In het plan zochten we met de structuur van het groen en de openbare ruimte aansluiting bij het polderlandschap en het dorp. De nuchterheid van de inrichting van de droogmakerij komt terug in de heldere stedenbouwkundige opzet van de nieuwe wijk, aan de oostkant van het dorp.

Uitgangspunten voor het ontwikkelen van deze nieuwbouwwijk was het streven naar een dorps karakter, een streekgebonden architectuur en aansluiting van de groenstructuur en openbare ruimte op het polderlandschap en het bestaande dorp.

De Schermer is de laatste grote droogmakerij uit de zeventiende eeuw. De nuchterheid van de inrichting van de droogmakerij komt terug in de heldere stedenbouwkundige opzet van de nieuwe wijk, aan de oostkant van het dorp.

De nieuwe grens van het dorp is de hoofdontsluiting voor de wijk en is toegankelijk voor iedereen. Evenwijdig hieraan is een groen pad gemaakt, dat met een aantal specifiek ingerichte plantsoenen de schakel vormt naar de routes in het dorp. De bebouwingsvlekken, de ‘kussens’, zijn geïnspireerd op de boerenerven in de Schermer. Door de sterke eenheid in begrenzing is er, analoog aan de boerenerven, op de kussens veel bebouwingsvrijheid.

Seniorenwoningen staan naaast geschakelde en vrijstaande woningen en rijenhuizen, alle in verschillende categorieën en uitvoeringe. Een gedifferentieerde sociale structuur. Contrapunt in deze compositie is het complex sociale huurwoningen in de vorm van een stolpboerderij met bijgebouwen.

De gevels zijn sober gedetaillerd met gebruik van verschillende soorten baksteen per woningtype en afgewisseld met houten delen. Het kleurgebruik refereert aan het ossenbloed waar de huizen vroeger mee behandeld werden: rood, zwart- en bruinbont; zwart houtwerk als de geteerde schuren in de Schermer.